เรื่องเล่าทีเรีย

“อย่าขยับ!” หมาป่าตัวใหญ่เงยหน้าขึ้นมาพลางส่งสายตาดุร้าย “อยู่นิ่งๆ กับที่อย่างนั้น” ในโลกนี้คงไม่มีใครอีกแล้วที่จะสั่งให้การ์มสามารถนั่งอยู่นิ่งๆ ได้  ซึ่งจริงๆ แล้วการ์มนั่นคือ “หมาป่าโลกันตร์”[1] ที่สูงถึงห้าฟุต และหนักเท่าหินยี่สิบก้อน[2]  ขนรอบคอสีดำขลับ  ในขณะที่ดวงตานั้นมีสีแดงดุจเปลวเพลิง  การ์มนั้นเกิดมาเพื่อวิ่งทะยาน ไล่ล่า และลากเหยื่อ  ไม่ใช่เพื่อนั่งนิ่งๆ ฟังคำสั่ง  แต่นั่นคือสิ่งที่การ์มกำลังทำอยู่

เปลวไฟช่างดูสวยงามดุจใบไม้สีแดงและสีเหลืองในฤดูใบไม้ร่วงที่ปลิวไหวตามแรงลมที่พัดผ่าน  หลุดออกจากก้านและปลิวไหวขึ้นสู่ท้องนภา หมู่บ้านกำลังปลิวผ่านไป  จากมุงหลังคา  คานเสา  ไม้ผนัง  ปลิวไหวออกไปในรูปของเถ้าธุลี เคทได้แต่ยืนมองบ้านเรือนและผู้คนที่จมลงไปในเปลวไฟ เธอมาช้าไป  ทุกสิ่งทุกย่างถูกกลืนกินโดยเปลวเพลิง แต่มันช่างดูสวยงาม เคท ปฐมชนซิลวารี กระโดดลงจากโขดหินใหญ่ที่เธอนั่งดูหมู่บ้านในกองเพลิง  เรือนร่างของเคทนั้นอ้อนแอ้นอรชรเช่นเดียวกับชาวซิลวารีคนอื่นๆ เธอปัดปอยผมกลับไปข้างหลัง  เงี่ยหูฟังและมองหาผู้รอดชีวิต  แต่มองไปทางใดล้วนมีแต่เปลวไฟ  หันไปทางใดล้วนแต่ได้ยินเสียงเพลิงไหม้ เคทไม่ได้เกรงกลัวต่อเปลวไฟ

10,000 BE – กิแกนติคัส ลูพิคัส (Giganticus Lupicus) ยักษ์เฝ้าวิหารคนสุดท้าย  หายไปจากแผ่นดินทีเรีย 205 BE – มนุษย์ปรากฎขึ้นบนแผ่นดินทีเรีย 100 BE – มนุษย์ขับไล่ชาร์ (Charr) ออกจากดินแดนแอสคาลอน 1